Description

Rozprawa jest poświęcona sprężystej stateczności powłok baryłkowych. Wszystkie badania prowadzono metodą elementów skończonych. Zbadano stan krytyczny powłok jednowarstwowych poddanych działaniu różnych obciążeń. Szczegółową analizę pokrytycznego stanu powłok baryłkowych wykonano tylko dla obciążenia w postaci równomiernego ciśnienia zewnętrznego. Ponadto analizowano stateczność powłok trójwarstwowych o stałej i zmiennej grubości. Z badań wynika, że powłoki z dodatnią krzywizną Gaussa wykazują tym większą odporność na wyboczenie, im większą wartość ma krzywizna południkowa. Natomiast większość powłok z ujemną krzywizną Gaussa charakteryzuje się spadkiem odporności na wyboczenie wraz ze wzrostem krzywizny południkowej. Stan pokrytyczny wypukłych powłok baryłkowych jest niestateczny, natomiast wklęsłych baryłek może być stateczny. Stabilizację ścieżek równowagi uzyskuje się przez wprowadzenie do walcowej powłoki krzywizny południkowej o określonej wartości. Analogiczne wyniki otrzymano dla powłok trójwarstowych. W tym przypadku jest możliwa jedynie stabilizacja powłok z bardzo lekkim rdzeniem.