Description

Praca poświęcona jest materiałom na bazie polimeru przewodzącego – polianiliny i ich modyfikacjom do zastosowań termoelektrycznych. Polianilina została wyselekcjonowana, jako materiał łączący zalety typowych tworzyw sztucznych, charakteryzujących się m.in. niską gęstością, łatwością syntezy i formowania z zaletami materiałów stopowych tj. zdolnością przewodzenia prądu i pracy zgodnie ze zjawiskami termoelektrycznymi (konwersja ciepła w energię elektryczną lub odwrotnie). Na podstawie analizy danych literaturowych oraz wstępnych prac własnych, dobrano technologię i skład surowcowy tak, by wytwarzane materiały charakteryzowały się jak najlepszymi parametrami termoelektrycznymi. Opracowane metody syntezy, modyfikacji i przetwórstwa oparte są na technologii klasycznych tworzyw i charakteryzują się prostotą aparatury oraz niską energochłonnością. Za podstawę oceny wytworzonych materiałów przyjęto rezystywność skrośną, współczynnik Seebeck’a oraz analizę termiczną. Dodatkowo wykonano analizę mikroskopową SEM. Podjęto również próbę porównania mechanizmu transportu ładunku z modelem teoretycznym. Przeprowadzona analiza kosztów wytwarzania materiałów na bazie polianiliny jest kolejnym argumentem za słusznością prowadzonych badań. Jako rezultat niniejszej pracy przyjmuje się technologię i skład surowcowy opracowanych materiałów oraz zespół metod badawczych do oceny przydatności materiałów do zastosowań termoelektrycznych. Wyniki pracy potwierdzają, że materiały polimerowe mogą stanowić konkurencję lub uzupełnienie dla materiałów stopowych w aplikacjach termoelektrycznych.