Description

Bezpieczeństwo oceniane, rozpatrywane i definiowane wieloaspektowo jako stan, czy też proces jest nam niezbędne do utrzymania międzynarodowego ładu: politycznego, terytorialnego, ekonomicznego i ekologicznego. Ma ono również kapitalne znaczenie dla bytu państwa i jednostki, jego niezakłóconego funkcjonowania i pożądanego harmonijnego rozwoju. Stąd też dążenie do uzyskania właściwego poziomu bezpieczeństwa, jego utrzymanie oraz gwarantowanie w bliskiej i dalszej perspektywie jest niezbywalnym obowiązkiem obecnych i przyszłych decydentów. Podejmowanie stosownych decyzji obarczone jest coraz ostrzej zarysowującym się dylematem dotyczącym zachowania odpowiednich proporcji pomiędzy ograniczeniami, niedogodnościami i wymaganiami wprowadzanymi w trosce o zachowanie bezpieczeństwa a prawami, swobodami i ułatwieniami wynikającymi z godności człowieka oraz ze standardów funkcjonalnych współczesnego świata. Rozstrzygnięcia zapadają na najwyższych szczeblach władzy demokratycznych państw oraz na forach ogólnoświatowych i regionalnych organizacji międzynarodowych. Obowiązujące regulacje organizacyjno-prawne, misje i cele określane w strategiach rozwojowych, koncepcjach funkcjonalnych, jak również formy i metody przyjmowane w planach, programach działania winny stanowić wypadkową idei politycznej, doświadczeń praktycznych i wiedzy naukowej. Bezpieczeństwo odczuwane subiektywnie bądź występujące jako obiektywny stan wolny od zagrożeń, stan w którym przejmujemy nad sytuacjami kryzysowymi kontrolę, oddalamy lub minimalizujemy destrukcyjne oddziaływanie na chronione wartości zawsze sprzyja zaspokajaniu ludzkich potrzeb. Te zaś, przy swojej rodzajowej rozpiętości, obejmują praktycznie wszystkie dziedziny życia, które z kolei stanowią przedmiot zainteresowań wielu dyscyplin nauki zgrupowanych głównie w bloku nauk społecznych. Dlatego właśnie przeciwstawienie się zagrożeniom współczesnego świata stanowi akcentowane przez nas wyzwanie dla nauk społecznych.