Description

Książka "Post-Cold War Presidential Rhetoric of Crisis. Justifying the Use of Military Force within the Context of the New World Order" przedstawia porównanie retoryki amerykańskich prezydentów uzasadniających potrzebę użycia siły w kryzysach międzynarodowych. Skupia się na wymiarze retorycznym interwencji zbrojnych będących instrumentem polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych po 1989 roku. Analiza retoryki amerykańskich przywódców w wybranych kontekstach: George’a H. W. Busha w związku z kryzysem w Zatoce Perskiej (1990), Williama J. Clintona odnośnie do kryzysu w Haiti (1994), George’a W. Busha dotyczącej inwazji na Irak (2003), Baracka Obamy na temat sytuacji w Syrii (2013) i Donalda J. Trumpa w związku z kryzysem w Zatoce Perskiej (2019-2020) dotyczy czterech aspektów: pojęcia kryzysu, retorycznych konstrukcji sytuacji kryzysowych, sposobów identyfikacji i motywacji prezydentów do przeprowadzenia działań wojskowych. Jej wyniki dają wgląd nie tylko w model pozimnowojennej prezydentury, przywództwa czy retoryki kryzysu, ale również w charakter polityki zagranicznej prowadzonej w kontekście nowego porządku świata.