Description

Książka zawiera rozważania na temat terytorium i terytorialnego wymiaru rozwoju. Opisano czynniki, które decydują o dynamice tego rozwoju oraz warunków włączania się lokalnych gospodarek w szybki i skomplikowany proces globalizacji. Myślą przewodnią jest analiza relacji społeczeństwo – gospodarka, co w praktyce przekłada się na relacje terytorium lokalne – przedsiębiorstwo. Pokazano, w jaki sposób przestrzeń określa własną autonomię i logikę procesów rozwoju. Następuje odejście od interpretacji przestrzeni pojmowanej w kategoriach statycznego miejsca lokalizacji zasobów i podmiotów gospodarczych w stronę ujęcia dynamicznego, w którym terytorium definiowane jest przez pryzmat relacji i aktywność lokalnych aktorów oraz kapitał społeczny i instytucjonalny. Terytorium tworzy przestrzeń instytucjonalną – oferuje bliskość instytucjonalną wyrosłą ze zbioru wspólnych procedur, ustalonych zasad i interakcji zachodzących między podmiotami. Wspólne reguły gry tworzone przez wspólne zwyczaje i zasady (instytucje nieformalne) tworzą ramy funkcjonowania gospodarki, są bazą dla koordynacji działań gospodarczych, sprzyjają wymianie informacji, procesom kooperacji, interaktywnego i kolektywnego działania. Instytucje nieformalne są zlokalizowane i powiązane z terytorium (np. normy kulturowe, przyzwyczajenia), a poziom bliskości instytucjonalnej warunkuje zakres i sposób, w jaki podmioty czy organizacje koordynują swoje zachowania rynkowe.